NC-02

NC - 02

ความงามของหญิงสาวอาจหมายถึงใบหน้าที่ไม่อาจละสายตาได้ แต่หากเป็นชายหนุ่มแล้วล่ะก็ คนตรงหน้าก็อาจจะเป็นความงามที่ไม่อาจมองได้อย่างเต็มตา นักกีฬาว่ายน้ำหนุ่มรุ่นใหม่กำลังบิดกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการลงไปแหวกว่ายในสระน้ำอุ่นเพื่อฝึกซ้อมก่อนการแข่งขันที่จะเริ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

เด็กหนุ่มทำหน้าที่เป็นคนล้างสระต้องเบนสายตาไปทางอื่นเมื่อนักกีฬาคนดังกล่าวจ้องเขาคืน รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปากราวกับนักล่าผู้กำลังถูกใจเหยื่อของตัวเอง  “นายน่ะ”  เขาเอ่ยทัก  “แจมินใช่ไหม”

“ค..ครับ”

“มาทางนี้หน่อยสิ”  เจ้าของชื่อแจมินเดินเข้าไปด้วยท่าทีประหม่า  “เร็วหน่อย”

“ครับ”  เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกมือหนาคว้าต้นแขนเอาไว้จากนั้นก็ออกแรงฉุดให้ตัวบาง ๆ เซไปทาบกับแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม  “ขอโทษครับ”  เอ่ยคำขอโทษแม้จะรู้เต็มอกว่าตนนั้นไม่ผิด สายตาของเขายังคงมองไปทางอื่น

“ที่นี่คัดหน้าตาพนักงานล้างสระด้วยหรือไง”

“ผะผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ว่าปล่อยเถอะครับ ผมจะไปขัดสระเล็ก”

“งั้นเหรอ...ฉันถูกใจนายนะ”

“ครับ?”

“คงไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดหรอกจริงไหม”

“ไม่รู้สิครับ...”

“ฉันเจโน่ จำชื่อไว้ เผื่อนายต้องเรียก”  เจโน่ยักคิ้วให้คนเด็กกว่าไปหนึ่งทีก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ แม้แจมินจะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของประโยคนั้นนักแต่ก็ขอเดาไว้ก่อนว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ

กลางดึกที่ต้องอยู่ล้างสระน้ำเพียงลำพังทำเอาเด็กหนุ่มต้องเร่งให้เสร็จขึ้น เพราะเรื่องเล่าจากพนักงานรุ่นพี่ทำเอาเขาไม่กล้าอยู่ดึกไปมากกว่านี้แล้ว เม็ดเหงื่อที่เกาะรอบกรอบหน้าบ่งบอกว่าแจมินเหนื่อยเต็มทีกับการขัดสระที่ไม่เข้าใจว่าจะขัดมันทำไมทุกวัน

ระหว่างที่ปล่อยใจให้ลอยไปไกลแสนไกลเพื่อรอเวลาที่น้ำจะได้เต็มสระ เขาก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมือเย็น ๆ แตะเข้าที่หัวไหล่ แจมินหันขวับไปมองเจ้าของมือก่อนจะพบว่าบัดนี้ใบหน้าหล่อเหลาได้ยื่นเข้ามาใกล้เขาในระยะประชิด แถมจังหวะที่หันหน้าไปนั้นแก้มเนียนก็รู้สึกได้ถึงปลายจมูกของอีกฝ่ายด้วย

“อ๊ะ!”  ด้วยความตกใจเขาจึงเผลออุทานออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างถูกใจคนฟังเป็นอย่างมาก แจมินรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้แต่ก็ถูกดึงลงอย่างเชื่องช้าด้วยมือของเจโน่

“ร้องแบบเมื่อกี้อีกทีสิ”

“อะไรนะครับ”

“หึ”  ม้านั่งยาวถูกใช้ให้เป็นเตียงจำเป็นเมื่อเจโน่ดันตัวของแจมินให้นอนราบไปกับมัน เสียงหัวใจดวงน้อยที่ไม่ประสากำลังเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ ดวงตากลมโตจดจ้องเข้าไปในดวงตาคมคู่นั้นก่อนจะถูกสะกดด้วยจูบอันแสนวาบหวาม

หน้าท้องของเขาหดเกร็งเมื่อฝ่ามือสากลากวนอยู่ที่บริเวณเหนือขอบกางเกง  “คุณจะทำอะไรครับ”

“ลองทายดูสิ ว่าฉันจะทำอะไรนาย”  แววตาแบบฉบับคนเจ้าชู้ถูกส่งไปให้เหยื่ออันหอมหวาน เขารุกแจมินโดยการระดมจูบจนเด็กหนุ่มที่ไม่เคยมีประสบการณ์นั้นค่อย ๆ เรียนรู้และสามารถจูบตอบได้ในที่สุด

เสื้อยืดสีเทาอ่อนถูกถอดออกไปในจังหวะที่เขาไม่รู้เนื้อรู้ตัว และแน่นอนว่ากางเกงขาสั้นสีดำก็เช่นกัน ในตอนนี้จึงเหลือเพียงชายสองคนกับชั้นในคนละหนึ่งชิ้น เจโน่บดเบียดตัวเข้าไปใกล้ก่อนจะจรดริมฝีปากลงที่ยอดอก เล็มเลียจนชื้นแฉะจากนั้นก็ลากลิ้นลงมายังตำแหน่งที่ต่ำกว่าเรื่อย ๆ

ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความรวดเร็วและแปลกใหม่สำหรับแจมิน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจห้ามการกระทำของอีกฝ่ายได้ อาจเพราะร่างกายที่ตอบสนองเป็นอย่างดีและเพราะความเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่คงจะไม่มีอะไรเสียหายในความคิดของเขา

“ไม่มีเจล ใช้ปากแทนแล้วกันนะ”  จากตำแหน่งที่อยู่ด้านบนมาตลอด กลับเปลี่ยนเป็นการยืนแทนเพื่อให้ง่ายต่อการปรนเปรอ แจมินผุดลุกขึ้นตามแรงดึงของเจโน่ ก่อนจะช้อนตามองด้วยความใคร่รู้

“ผมต้องทำยังไงเหรอครับ”

“นายชอบกินไอศกรีมไหมล่ะ ทำแบบเดียวกันนั่นแหละ จะดูดหรือจะเลียก็ตามใจแล้วกัน”

เด็กหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะใช้ฝ่ามือรวบส่วนนั้นและใช้ปลายลิ้นแตะลงไปยังแท่งเอ็นอุ่น จากท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความสนุก เขาเล็มเลียส่วนนั้นราวกับมันคือหวานเย็นในหน้าร้อน ทั้งยังดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอายขึ้นมา แต่เมื่ออารมณ์แห่งแรงเสน่หาเข้ามาครอบงำ ความเขินอายที่ควรจะมีก็ถูกซ่อนเอาไว้ภายในส่วนลึกของจิตใจแทน

“อืม...”  ความพึงพอใจส่งออกมาทางเสียงในลำคอ มือหนาขยำกลุ่มผมสีอ่อนด้วยแรงอารมณ์ที่มีก่อนจะก้มมองเด็กหนุ่มด้านล่าง  “อา....แจมิน”

“หื้ม...”

“อย่ากัดสิ”  เจโน่ปรามคนเด็กกว่าที่สนุกกับการทำให้ตัวเขาปั่นป่วน  “อืม...แบบนั้นแหละดี”

ลิ้นเล็กยังคงทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีจนคนที่ยืนอยู่นึกสงสัยไม่น้อยท่าทีเงอะงะในตอนแรกนั้นมันคือหลอกให้เขาตายใจหรือไม่  “คุณเจโน่”  เสียงกระเส่าเอ่ยเรียกพร้อมกับดวงตาที่ช้อนมองอย่างออดอ้อน

“ว่าไง”

“ผมกินได้ไหมครับ”

“อืม เร็วเลย”  มือเล็กเร่งจังหวะรูดรั้งให้เร็วขึ้นตามคำขอก่อนจะใช้ปากครอบครองส่วนปลายเอาไว้เพื่อรับเอาสายธารแห่งความสุขเข้าสู่โพรงปากของตัวเอง ใบหน้าของลูกกวางแสนเชื่องนั้นยังคงตราตรึงผู้ล่าที่ยืนมองได้เป็นอย่างดี ความน่ารักที่ปนกับความเซ็กซี่ทำเอาเจโน่ต้องยอมรับเลยว่า วินาทีนั้นเขาจะต้องเอาแจมินมาเป็นของตัวเองให้ได้ในสักวันนึง

จบ

แก้บนเหมือนเดิมค่ะ