NC - 02 ความงามของหญิงสาวอาจหมายถึงใบหน้าที่ไม่อาจละสายตาได้ แต่หากเป็นชายหนุ่มแล้วล่ะก็ คนตรงหน้าก็อาจจะเป็นความงามที่ไม่อาจมองได้อย่างเต็มตา นักกีฬาว่ายน้ำหนุ่มรุ่นใหม่กำลังบิดกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการลงไปแหวกว่ายในสระน้ำอุ่นเพื่อฝึกซ้อมก่อนการแข่งขันที่จะเริ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เด็กหนุ่มทำหน้าที่เป็นคนล้างสระต้องเบนสายตาไปทางอื่นเมื่อนักกีฬาคนดังกล่าวจ้องเขาคืน รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปากราวกับนักล่าผู้กำลังถูกใจเหยื่อของตัวเอง “นายน่ะ” เขาเอ่ยทัก “แจมินใช่ไหม” “ค..ครับ” “มาทางนี้หน่อยสิ” เจ้าของชื่อแจมินเดินเข้าไปด้วยท่าทีประหม่า “เร็วหน่อย” “ครับ” เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกมือหนาคว้าต้นแขนเอาไว้จากนั้นก็ออกแรงฉุดให้ตัวบาง ๆ เซไปทาบกับแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม “ขอโทษครับ” เอ่ยคำขอโทษแม้จะรู้เต็มอกว่าตนนั้นไม่ผิด สายตาของเขายังคงมองไปทางอื่น “ที่นี่คัดหน้าตาพนักงานล้างสระด้วยหรือไง” “ผะผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ว่าปล่อยเถอะครับ ผมจะไปขัดสระเล็ก” “งั้นเหรอ...ฉันถูกใจนายนะ” “ครับ?” “คงไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่เข้าใ
NC – 01 เจโน่ –เมฆ แจมิน –ตะวัน ซุ้มเสียงเบาบางล่องลอยตามกระแสลมมาปะทะยังใบหูของเด็กชายผู้อยากรู้อยากเห็นในเรื่องของผู้ใหญ่ มือเล็กกำชายเสื้อแน่นพลางแนบหูไปกับแผ่นไม้สีเขียวไข่กา เสียงเนื้อกระทบกันสลับเสียงเตียงลัดทำเอาเด็กน้อยอยากดูเสียให้รู้แล้วรู้รอด มารดาของเขาแผดเสียงดังลั่นเมื่อถึงจุดยอดสุดของแรงอารมณ์ เขาก้าวถอยหลังออกมาจากผนังไม้พร้อมกับทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ความวูบโหว่งในช่องท้องที่เกิดขึ้นไม่อาจได้รับคำตอบในครานี้ เด็กน้อยที่ไม่ประสาหันไปมองเด็กหนุ่มที่โตกว่าซึ่งกำลังยืนมองเขาตรงประตูห้องด้วยแววตาเลื่อนลอย “คุณตะวันลงไปทำอะไรที่พื้นหรือขอรับ” “พี่เมฆ...” “หกล้มหรือขอรับ หรือว่าตะปูตัวใดมันทำให้คุณตะวันของมฆสะดุดจนล้ม มีแผลไหมขอรับขอเมฆดูหน่อย” เขาคว้าเอาตัวของเด็กน้อยขึ้นมานั่งบนเก้าอี้สานก่อนจะสำรวจแข้งขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีรอยใด ๆ ปรากฏบนท่อนขาดวงใจของเขา “วันไม่ได้หกล้มครับ วันแค่ตกใจ” “ตกใจสิ่งใดหรือขอรับ” ด้วยความซื่อตามประสาเด็ก เขาชี้ไปยังผนังไม้จุดเดียวกับที่เพิ่งเอาหูไปแนบเมื่อครู่ “ที่ผนังมีสิ่งใดหรือขอรับ” “เสียง...”