NM by Primrose Yellow

NC - 02 ความงามของหญิงสาวอาจหมายถึงใบหน้าที่ไม่อาจละสายตาได้ แต่หากเป็นชายหนุ่มแล้วล่ะก็ คนตรงหน้าก็อาจจะเป็นความงามที่ไม่อาจมองได้อย่างเต็มตา นักกีฬาว่ายน้ำหนุ่มรุ่นใหม่กำลังบิดกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการลงไปแหวกว่ายในสระน้ำอุ่นเพื่อฝึกซ้อมก่อนการแข่งขันที่จะเริ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เด็กหนุ่มทำหน้าที่เป็นคนล้างสระต้องเบนสายตาไปทางอื่นเมื่อนักกีฬาคนดังกล่าวจ้องเขาคืน รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปากราวกับนักล่าผู้กำลังถูกใจเหยื่อของตัวเอง   “นายน่ะ”   เขาเอ่ยทัก   “แจมินใช่ไหม” “ค..ครับ” “มาทางนี้หน่อยสิ”   เจ้าของชื่อแจมินเดินเข้าไปด้วยท่าทีประหม่า   “เร็วหน่อย” “ครับ”   เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกมือหนาคว้าต้นแขนเอาไว้จากนั้นก็ออกแรงฉุดให้ตัวบาง ๆ เซไปทาบกับแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม   “ขอโทษครับ”   เอ่ยคำขอโทษแม้จะรู้เต็มอกว่าตนนั้นไม่ผิด สายตาของเขายังคงมองไปทางอื่น “ที่นี่คัดหน้าตาพนักงานล้างสระด้วยหรือไง” “ผะผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ว่าปล่อยเถอะครับ ผมจะไปขัดสระเล็ก” “งั้นเหรอ...ฉันถูกใจนายนะ” “ครับ?” “คงไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่เข้าใ

NC – 01 เจโน่ –เมฆ แจมิน –ตะวัน ซุ้มเสียงเบาบางล่องลอยตามกระแสลมมาปะทะยังใบหูของเด็กชายผู้อยากรู้อยากเห็นในเรื่องของผู้ใหญ่ มือเล็กกำชายเสื้อแน่นพลางแนบหูไปกับแผ่นไม้สีเขียวไข่กา เสียงเนื้อกระทบกันสลับเสียงเตียงลัดทำเอาเด็กน้อยอยากดูเสียให้รู้แล้วรู้รอด มารดาของเขาแผดเสียงดังลั่นเมื่อถึงจุดยอดสุดของแรงอารมณ์ เขาก้าวถอยหลังออกมาจากผนังไม้พร้อมกับทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ความวูบโหว่งในช่องท้องที่เกิดขึ้นไม่อาจได้รับคำตอบในครานี้ เด็กน้อยที่ไม่ประสาหันไปมองเด็กหนุ่มที่โตกว่าซึ่งกำลังยืนมองเขาตรงประตูห้องด้วยแววตาเลื่อนลอย “คุณตะวันลงไปทำอะไรที่พื้นหรือขอรับ” “พี่เมฆ...” “หกล้มหรือขอรับ หรือว่าตะปูตัวใดมันทำให้คุณตะวันของมฆสะดุดจนล้ม มีแผลไหมขอรับขอเมฆดูหน่อย”   เขาคว้าเอาตัวของเด็กน้อยขึ้นมานั่งบนเก้าอี้สานก่อนจะสำรวจแข้งขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีรอยใด ๆ ปรากฏบนท่อนขาดวงใจของเขา “วันไม่ได้หกล้มครับ วันแค่ตกใจ” “ตกใจสิ่งใดหรือขอรับ” ด้วยความซื่อตามประสาเด็ก เขาชี้ไปยังผนังไม้จุดเดียวกับที่เพิ่งเอาหูไปแนบเมื่อครู่   “ที่ผนังมีสิ่งใดหรือขอรับ” “เสียง...”

ท้องทะเลที่เงียบสงบไร้คลื่นลมมรสุมกำลังถูกพายุแห่งห้วงอารมณ์พัดพาให้เกิดลมกรรโชกแรง สองมือเล็กทำหน้าที่รูดรั้งส่วนที่เคยแข็งชันก่อนหน้าที่ให้กลับมาทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง อุปกรณ์ที่จะช่วยให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้นถูกหยิบออกมา เขาบีบเจลสีใสไร้กลิ่นลงไปบนฝ่ามือก่อนที่จะชโลมแท่งเอ็นอุ่นจนทั่ว เสียงลมหายใจที่ผ่อนคลายของเจโน่ปลุกปั่นอารมณ์ของคนฟังได้เป็นอย่างดี ลิ้นเล็กเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะขบเม้มพลางกลินน้ำลายลงไปอึกใหญ่ ดวงตาปรือที่ทอดมองการกระทำของตัวเองช่างดูน่ารักและน่าฟัดในคราเดียวกัน มือหนาลูบเอวบางก่อนจะเลื่อนลงไปฟาดฝ่ามือลงบนบั้นท้ายนุ่มจนเกิดรอยแดง แจมินซิ๊ดปากก่อนจะส่งยิ้มไปให้ แม้ว่ามันจะเจ็บแต่เขากลับมองว่ามันคือส่วนหนึ่งที่ทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ นิ้วเล็กหมุนวนส่วนปลายอย่างนึกสนุก เขากำลังทำให้เจโน่ทรมานจนเจ้าตัวต้องเอ่ยปากขอในที่สุด   “คุณครับ ผมจะไม่ไหวแล้วนะ” “ผมก็ทำให้อยู่นี่ไง” “มือกับตรงนั้นมันแทนกันไม่ได้นะครับ ให้ผมเข้าไปซะดี ๆ ก่อนที่จะเจ็บตัว” “จะเล่นบทอะไรไม่ทราบ” “อยากเป็นอะไรล่ะ ตำรวจกับผู้ร้ายไหม” “งั้น....”   แจมินลากเสียงพลางยืดตัว

OMEGAVERSE: Race CUT alpha กลิ่นของถ่านมักทำให้รู้สึกอบอุ่นเสมอทว่าในบางครั้งมันก็น่ากลัวเพราะถ่านที่ยังคงร้อนระอุมักมาพร้อมกับเปลวเพลิงที่สามารถเผาไหม้ได้ omega ความหอมจากใบมิ้นท์สร้างความสดชื่นในแบบเฉพาะตัว เอกลักษณ์ที่ยากจะหาสิ่งใดมาเทียบเคียงทำให้จิตใจผ่อนคลายได้ยามเมื่อดอมดม “เธอครับ”   เสียงทุ้มต่ำเรียกคนที่ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตา   “เธอร้องไห้ทำไม” “ไม่..ไม่ได้ร้องนะ” “แล้วน้ำตามาจากไหน ให้หยุดไหม” “ไม่เอาอย่าหยุด”   แจมินดึงมือของเจโน่ให้มาจับส่วนที่กำลังตั้งชัน   “ไม่ได้ร้องนะ” “อย่าร้องสิ ไม่กล้าทำอะไรแล้วนะ”   แม้ประโยคของเจโน่จะดูสุภาพบุรุษแค่ไหนแต่สำหรับคนที่กำลังฮีทแล้วมันกลับเป็นแค่ประโยคธรรมดาเท่านั้น “เธอทำต่อนะ นะ ๆๆๆ” เจโน่ยิ้มก่อนจะรูดรั้งส่วนที่กำลังแข็งชันสู้กับมือของเขาอยู่ ปลายนิ้วกดไปที่ส่วนปลายก่อนจะหมุนวนอยู่นานจนมีของเหลวไหลซึมออกมา มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ไปหมด ปลายเท้าจิกเกร็งด้วยคามเสียวซ่าน ร่างผอมบางบิดเร้าอวดทรวดทรงองค์เอวที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งตามแบบฉบับของโอเมก้าด้วยความยั่วยวนโดยที่ไม่รู้ตัวเล

OMEGAVERSE: Serendipity CUT alpha อบเชยที่มีกลิ่นหอมนุ่มนวล รสหวานชุ่มแต่แฝงไว้ด้วยความเผ็ดร้อนซาบซ่าน เหมือนกับเขาที่ทั้งอ่อนโยน นุ่มนวลและเซ็กซี่ยามเมื่อมืออันร้อนผ่าวนั้นไล้ขึ้นมาตามผิวกาย omega กลิ่นหมากฝรั่งแสนหวานเหมาะกับเจ้าของยิ่งกว่ากลิ่นอื่นใด มันน่ารักพอ ๆ กับรอยยิ้มกว้าง ดวงตาคู่โตและแก้มเนียนนุ่ม “คุณเจครับ” “คุณเจขา”   เจโน่ยิ้มพลางเลียริมฝีปากราวกับเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่าอีกฝ่าย   “เร็วสิครับ” “คุณเจขา ช่วยแจมินด้วยนะคะ” “หึ ต้องแบบนี้สิค่อยอยากช่วยหน่อย”   ดวงตาฉ่ำเยิ้มทอดมองมายังอัลฟ่าหนุ่มที่มองเขาด้วยสายตาหลงใหล เจโน่เลื่อนมือไปลูบเบา ๆ ที่บริเวณท้ายทอยของแจมินก่อนจะกดให้อีกฝ่ายโน้มใบหน้าเข้ามาหาเขา   ความนุ่มหยุ่นแตะเบา ๆ ที่ริมฝีปากหยักได้รูปเอกลักษณ์ของเจโน่ เขายิ้มมุมปากอย่างพอใจที่แจมินก็ไม่ได้อ่อนประสบการณ์เท่าไหร่เพราะตอนนี้ลิ้นเล็กถือวิสาสะสอดเข้ามาในโพรงปากของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเขาบดจูบกันอย่างเร่าร้อนไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมอ่อนข้อให้ใครเลยด้วยซ้ำ มวยถูกคู่มักมาพร้อมกับแมตช์หยุดโลกเสมอ ในตอนนี้เสื้อผ้าทุกชิ้นที่ปกคลุม