OMEGAVERSE: Race | cut

OMEGAVERSE: Race

CUT

alpha

กลิ่นของถ่านมักทำให้รู้สึกอบอุ่นเสมอทว่าในบางครั้งมันก็น่ากลัวเพราะถ่านที่ยังคงร้อนระอุมักมาพร้อมกับเปลวเพลิงที่สามารถเผาไหม้ได้

omega

ความหอมจากใบมิ้นท์สร้างความสดชื่นในแบบเฉพาะตัว เอกลักษณ์ที่ยากจะหาสิ่งใดมาเทียบเคียงทำให้จิตใจผ่อนคลายได้ยามเมื่อดอมดม

“เธอครับ”  เสียงทุ้มต่ำเรียกคนที่ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตา  “เธอร้องไห้ทำไม”

“ไม่..ไม่ได้ร้องนะ”

“แล้วน้ำตามาจากไหน ให้หยุดไหม”

“ไม่เอาอย่าหยุด”  แจมินดึงมือของเจโน่ให้มาจับส่วนที่กำลังตั้งชัน  “ไม่ได้ร้องนะ”

“อย่าร้องสิ ไม่กล้าทำอะไรแล้วนะ”  แม้ประโยคของเจโน่จะดูสุภาพบุรุษแค่ไหนแต่สำหรับคนที่กำลังฮีทแล้วมันกลับเป็นแค่ประโยคธรรมดาเท่านั้น

“เธอทำต่อนะ นะ ๆๆๆ”

เจโน่ยิ้มก่อนจะรูดรั้งส่วนที่กำลังแข็งชันสู้กับมือของเขาอยู่ ปลายนิ้วกดไปที่ส่วนปลายก่อนจะหมุนวนอยู่นานจนมีของเหลวไหลซึมออกมา มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ไปหมด ปลายเท้าจิกเกร็งด้วยคามเสียวซ่าน ร่างผอมบางบิดเร้าอวดทรวดทรงองค์เอวที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งตามแบบฉบับของโอเมก้าด้วยความยั่วยวนโดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขากำลังปลุกความดิบเถื่อนภายในใจของเจโน่ให้ผงาดขึ้นมา

เรียวนิ้วยาวสอดเข้าไปช่องทางของแจมิน ค่อย ๆ เพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม เรียวขาสวยกางออกเพื่ออำนวยความสะดวกคนด้านบนอย่างรู้งาน ของเหลวเหนียวข้นไหลซึมออกมาตามกลไกของโอเมก้ามันคือตัวช่วยชั้นดีในการช่วยให้ความใหญ่โตของเจโน่ไม่ทำให้แจมินต้องเจ็บจนเกินไป

แท่งเอ็นอุ่นถูกเจ้าของรูดรั้งจนมันตั้งชันขึ้นมา เขาจับมันมาจ่อไว้ตรงปากทางเข้าถ้ำที่ยังไม่มีใครเคยเข้าไปสำรวจภายในนั้นแม้แต่คนเดียว เมื่อแตะสัมผัสส่วนปลายกับผิวเนื้อด้านนอกร่างบางก็สะดุ้งเฮือกซึ่งนั่นทำให้เจโน่ชอบใจกับปฏิกิริยาดังกล่าว เขาหมุนวนมันจนคนใต้ร่างร้องครวญครางด้วยความวาบหวาม

มือหนาจับรวบข้อมือทั้งสองข้างของลูกแมวในปกครองไว้เหนือศีรษะก่อนจะโน้มกายเข้าหา ลิ้นร้อนลากสัมผัสไปตามอกบางที่ไหวระริก ยอดอกสีสวยถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักราวกับมันคือขนมหวานชิ้นเล็ก เขี้ยวคมกัดเข้าที่จุดนั้นจนแจมินเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ยิ่งไปกว่านั้นร่างหนาขบเม้มผิวกายขาวด้วยความกระหายจนเจ้าของร่างนั้นต้องร้องห้ามแม้ว่าจะชอบใจก็ตาม

“เธอ...เราเจ็บ”  แจมินบอกด้วยสติที่เลือนรางเต็มที

“สายไปแล้วเด็กน้อย ฉันจะบี้เธอให้แหลกคามือแล้วเธอจะจำแค่สัมผัสของฉันคนเดียวไปตลอดกาล”

สิ้นเสียงทุ้มความใหญ่โตส่วนล่างก็กระแทกเข้ามาภายในช่องทางโดยไม่ส่งสัญญาณบอกเตือนก่อน แจมินหวีดร้องสุดเสียงเพราะมันทั้งเจ็บทั้งเสียวจนเจ้าตัวไม่สามารถควบคุมตัวเองเอาไว้ได้  “อ๊า!!”  เจโน่ไม่รอให้แจมินได้คุ้นชินกับขนาดของเขาก็กระแทกสวนเข้าไปเพื่อตอกย้ำอีกทีว่านี่แหละคือสิ่งที่อัลฟ่าอย่างเขาภาคภูมิใจ

ข้อมือที่ถูกรวบเอาไว้ด้วยพละกำลังของอัลฟ่าสร้างร่องรอยความบอบช้ำจนขึ้นสีแดงและหากคาดการณ์ไม่ผิดมันจะช้ำจนกลายเป็นสีม่วงในที่สุด เจโน่ถอดแท่งเอ็นออกจนเกือบจะหลุดออกจากกันแล้วกระแทกเข้าไปจนมิดด้ามอีกรอบ แจมินรู้สึกจุกจนพูดไม่ออกแต่มันก็มาพร้อมความรู้สึกที่แปลกใหม่จนเขาต้องขอร้องให้เจโน่ทำมันอีกครั้ง  “เธอเอาแบบเมื่อกี้อีกสิ เราชอบ”

น้ำเสียงออดอ้อนมันช่างยั่วให้คนด้านบนเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนมากขึ้นไปอีกจนไม่สาสามารถผ่อนปลนอะไรได้แล้ว ความดำมืดเข้ามาแทนที่จะสติทุกอย่าง เขาทำแบบเดิมอีกครั้งและอีกครั้ง ก่อนจะขัยสะโพกถี่รัวจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังกังวานไปทั่วห้อง เมื่อไม่มีใครอยู่นบ้านหลังนี้จึงทำให้โอเมก้าไร้เดียงสากล้าหวีดร้องสุดเสียงโดยไม่ต้องนึกอายใคร

แจมินถูกจับให้หันหลังโดยที่ส่วนล่างไม่ได้หลุดออกจากกัน ทุกอย่างรวดเร็วไปหมดจนตอนนี้เขาก็มาอยู่ในท่าหมอบเกือบคลานโดยยกสะโพกขึ้นเพื่อตอบรับความใหญ่โตทางด้านล่างอย่างรู้งาน มือหนาจับเข้าที่ลาดไหล่บางส่วนมืออีกข้างจับเอวบางขนาดพอดีมือ เจโน่ขยับสะโพกตามใจ เขาหลับตาลงก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วผ่อนออกมาพร้อมกับการเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น

มือเล็กจับหัวเตียงแน่นเพื่อเป็นที่พึ่งขณะที่เขากำลังถูกคนด้านหลังบรรเลงบทรักอันร้อนแรง มือบางข้างที่ว่างรูดรั้งส่วนกลางของตัวเองเพื่อปรนเปรอให้มันไต่ระดับไปตามจังหวะของเจโน่ ยิ่งใกล้จุดหมายมากเท่าไหร่จังหวะแบบซิมโฟนีก็เร่งให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ ดั่งมีเครื่องสายมาสีให้ฟังอยู่ข้างตัวเพราะตอนนี้ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว

เจโน่โน้มตัวเข้าไปหาแจมินพร้อมกับฝังเขี้ยวลงไปที่ลำคอ เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาเพื่อตอกย้ำว่าการตีตราจองในวันนี้มันจะติดตัวและผูกพวกเขาเอาไว้ซึ่งกันและกันตราบนานเท่านาน กลิ่นคาวของเลือดคละคลุ้งไปทั่วโพรงจมูกแต่มันก็ไม่สามารถสู้กับกลิ่นมิ้นท์ที่กำลังถูกถ่านเผาไหม้ได้ ความเข้มปนขมผสมกับความหอมสดชื่นสร้างความลงตัวกันอย่างเหลือเชื่อ อาจเพราะว่ามันเป็นกลิ่นที่มีความเฉพาะตัวทั้งคู่จึงบังเกิดเป็นกลิ่นแปลกใหม่ซึ่งเป็นที่มาของความสุขในเช้าวันนี้

เมื่อถ้ำถูกสำรวจจนครบทุกส่วนแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องปลดปล่อยแอ่งน้ำออกมาจนล้นปากถ้ำ ความใหญ่โตขยายตัวมากขึ้นกว่าเดิมจนเจโน่ไม่สามารถดึงมันออกมาได้ อาการน็อตไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยมากนักเพราะต้องเป็นการมีสัมพันธ์กับโอเมก้าที่สนองความต้องการของอัลฟ่าได้ดีเท่านั้น ร่างกายคนด้านล่างกระตุกเกร็งพร้อมกับของเหลวทั้งจากด้านหน้าและด้านหลังไหลเลอะเปรอะผ้าปูเตียงอย่างห้ามไม่ได้

#nominrace

กลับไปอ่านที่ https://bit.ly/2S4rfg4